MEMENTO

Lembro un poema breve
sobre unha muller que sae
ofrecer unha cadeira
que ninguén ocupou pasado o verán.
A porta fecha a casa á noite
mentres as chuvias do Trópico
secan a súa dor.
Agora este poema é teu,
é meu...
apenas por unha copia que conservo.

1 comentario

[Pedro - 06 de mayo de 2005 - 18:08]

Há algo aqui que não compreendo com a cabeça e compreendo.